BEN, ROBOT — Varım, Çünkü Düşünüyorum!
Ben, ROBOT — Varım Çünkü Düşünüyorum
“Kendinize bir bakın.” dedi sonunda Robot.
“Küçümsemek istemiyorum ama lütfen gidin bir bakın kendinize. Yumuşak ve gevşek bir maddeden üretilmişsiniz, güçsüz ve dayanıksızsınız, ihtiyacınız olan enerjiyi organik maddeleri verimsiz yöntemlerle okside ederek kazanıyorsunuz. Mesela şöyle…” Kınayan bir tavırla Donovan’ın sandviçinden geriye kalanları gösterdi. “Düzenli aralıklarla komaya giriyorsunuz ve sıcaklık, hava basıncı, nem ya da radyasyon yoğunluğundaki en ufak bir değişim, etkinliğinize darbe vuruyor. Derme çatma varlıklarsınız.”
Ben, Robot / Isaac Asimov
Binaların duvarlarının dijital ekranlara dönüştüğü, hayatımızın büyük çoğunluğunun, bir bilgisayarın veya bilgisayar kontrolündeki bir robotun çeşitli faaliyetlerini, zeki canlılara benzer şekilde yerine getirme yeteneği olarak ifade ettiğimiz, Yapay Zekâ, (“A.I.” artificial intelligence) tarafından desteklendiği, 21. Yüzyılın ilk yarısındayız. İşlerimizin çoğunu ya parmak uçlarımızla ya da sesimizle komut vererek hallediyoruz. İnsanlığın “fiziksel” performans gösterdiği her alan kendini hızla robot dünyasının “güçlü” ellerine bırakıyor. Hafıza kapasiteleri ve güncellenme hızları sayesinde “zihinsel” performanslarımızın da büyük kısmını onlarla paylaşıyoruz. Süreç öyle hızlı ilerliyor ki, çok yakında hayal dünyamızı ve ruhumuzu yansıtan, insanlığın duygularının ifadesi olan “sanatsal” performanslarımızda bile bizi geçebilirler.
Robotlar ve Asimov
devamını oku:
